دلیل کفر به معاد از دیدگاه قرآن کریم

قرآن كريم دو علتِ شبهه علمي و شهوت عملي را دليل كفر به معاد مي‌داند كه با وجود دليل‌هاي تكويني (زمستان و بهار، خواب و بيداري و …) و براهين تشريعي (آيات و روايات) شبهه علمي باقي نمي‌ماند.

بر اين اساس كفر به معاد ريشه در شهوت عملي (هواپرستي و حب مقام) منكران دارد. شيطان با وسوسه و آرايشِ آرزوهاي دور و دراز، انسان را به تغيير آفرينش خدا و تبديل و تأويل كتاب و احكام الهي مي‌كشاند: «وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ وَ لَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذانَ الْأَنْعامِ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْراناً مُبينا؛ و بي‏گمان آنان را گمراه مي‏كنم و به آرزو (هاي دور و دراز) مي‏افكنم و به آنان فرمان مي‏دهم آنگاه گوش چارپايان را (به خرافه‏پرستي) مي‏شكافند و به آنان فرمان مي‏دهم آنگاه آفرينش خدا را دگرگونه مي‏سازند و هر كه به جاي خدا، شيطان را به ياوري برگزيند زياني آشكار كرده است.»(۱)

پانوشت
۱. سوره نساء، آیه ۱۱۹.